Początek

Czesława Żak przyszła na świat w 1927 roku w Warszawie. Jako najstarsza córka Teresy i Stanisława Żaków. Pierwsze lata swojego życia spędziła na warszawskim Targówku na ul. Św. Wincentego. Wraz z matką krawcową, ojcem stolarzem i młodszą siostrą Stanisławą mieszkała na lewym brzegu stolicy aż do likwidacji Dużego Getta. Czesława w 1933 roku zaczęła uczęszczać do Szkoły Podstawowej II stopnie nr. 152 na ul. Oszmiańskiej. Do klasy chodziła z wieloma uczniami pochodzenia żydowskiego. W jej rodzinnym domu panowała tolerancja dla innych wyznań i narodowości. Brat jej ojca, Stanisław, był czynnym działaczem PPS –u. Odmienne poglądy wobec tych, które ówczesna władza II RP polityczne sprzyjały powstawaniu wielu problemów. Ciągłe aresztowania i wyroki sądowe stawiały rodzinę Żaków w niezręcznej sytuacji wobec innych mieszkańców bloku, niechętnych tym, którzy mieli lewicowe przekonania. Mała Czesława już jako dziecko wiedziała co to znaczy różnić się od innych. Często cierpiała jako dziecko przez lewicowe poglądy wuja, który był jej chrzestnym i w pierwszych latach życia zastępował jej ojca. W latach szkolnych miała dużo szalonych pomysłów. Podczas zimowych zabaw na śniegu zjeżdżała na skórzanej, szkolnej teczce. Widząc groźną minę ojca stojącego w oddali, uciekała do domu. Dziś mówi, że była niesfornym dzieckiem i może dlatego umiała poradzić sobie podczas wojny. Już od pierwszych lat życia jej największym przyjacielem był pies. Dla całej rodziny czworonożny towarzysz był ważnym domownikiem.